Kolejny mój filmik

rozegranie w stylu Zagumnego:)

Rodzaje siatkarskich zagrywek

Jaki rodzaj zagrywki jest najtrudniejszy do wykonania? Jaka zagrywka sprawia najwięcej problemów w przyjęciu? Jaką prędkość może osiągnąć zagrywana piłka? Poznaj siatkarskie zagrywki!

Zagrywka to wprowadzenie piłki do gry przez zawodnika prawej obrony znajdującego się w polu zagrywki. Piłkę należy uderzyć dłonią lub dowolną częścią ręki po jej podrzucie lub opuszczeniu.

Zagrywka stacjonarna, tenisowa, rotacyjna
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki w pion nad głowę wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje w najwyższym punkcie. Palce dłoni zagrywającej powinny być maksymalnie szeroko rozstawione w celu zwiększenia kontroli nad piłką. Rotację postępową nadaje się poprzez kończący ruch nadgarstkiem tzw. nakrycie. Prędkość zagrywki zależy od siły mięsni brzucha (łuk napięty) oraz prędkości ruchu ręki uderzającej.          

Zagrywka stacjonarna, tenisowa, bezrotacyjna (szybująca)
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Piłkę należy podrzucić na wysokość około 1 metra nad głowę nieco do przodu. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje nieco przed sobą. Palce dłoni zagrywającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Ruch ręki uderzającej jest bardzo szybki, a kontakt z piłką krótki. Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem. Zagrywka szybująca jest lekka lecz sprawia dużo problemów przyjmującym ze względu na nieprzewidywalny tor lotu piłki.  

Zagrywka tenisowa, dynamiczna, rotacyjna w wyskoku
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Akt ruchowy jest bardzo podobny do zbicia dynamicznego (atak). Podrzut piłki wykonywany jest jednorącz (ręka dowolna) wysoko w przód. Podrzut jest kluczowym elementem tego typu zagrywki. Musi być on jak najbardziej dokładny. Po podrzucie wykonywany jest rozbieg składający się z kilku kroków, doskok oraz wyskok połączony z energicznym zamachem ramion. Ramiona przemieszczają się symetrycznie do poziomu głowy, ramię ręki uderzającej kontynuuje ruch w górę za głowę uginając się w stawie łokciowym, ręka zamachowa jest opuszczana. W najwyższym punkcie wyskoku tułów odchylany jest w tył. Następuje przejście do fazy lotu. Wzrok cały czas skierowany jest na piłkę. Uderzenie następuje w najwyższym możliwym punkcie po czym wykonujemy lądowanie. Piłka zagrana w taki sposób może osiągać prędkość nawet 120 km/h. Wadą tego zagrania jest mała możliwość kontroli nad piłką co często skutkuje skierowaniem piłki na aut czy w siatkę.

Zagrywka tenisowa, bezrotacyjna (szybująca) w wyskoku
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Podrzut piłki zazwyczaj wykonywany jest oburącz nisko, lekko w przód. Po podrzucie ręka uderzająca przenoszona jest za głowę, następuje energiczny wyskok z miejsca (czasami po wykonaniu jednego kroku). Uderzenie piłki odbywa się tuż nad głową, nieco przed sobą. Ruch ręki zagrywającej jest szybki, a kontakt z piłką krótki. Palce dłoni uderzającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem.

Trening rozegrania, czyli bądż jak Zagumny

Wystawiający - rozgrywający, czyli "reżyser" gry całego zespołu. Jest to najczęściej najlepszy technicznie zawodnik w całej drużynie. To właśnie od niego zależy jak zagra drużyna. Osoba na tej pozycji musi wyróżniać się inteligencją, kreatywnością oraz powinna mieć podzielną uwagę. 

Im bardziej doskonalimy te umiejętności, tym mniejsza jest szansa na to, że partner z zespołu zostanie zablokowany bądź nie skończy ataku. Jeżeli dołączymy do tego genialną technikę, możemy stać się doskonałym rozgrywającym. 

Kilka ćwiczeń, które pomogą nam doskonalić siatkarską profesję: 

- Podczas treningu używamy różnych rodzajów piłek. Najlepiej rozpocząć od piłki najlżejszej czyli standardowa piłka do siatkówki. Po pewnym czasie zmieniamy na cięższą - piłkę do koszykówki kończąc na piłce lekarskiej (ok. 2kg). Ćwiczenie to ma na celu wzmocnienie nadgarstków i palców dzięki czemu nasze wystawy będą mogły być bardziej precyzyjne, a także będziemy mogli posłać je dalej

- Drugim zajęciem jest odbijanie piłki w jeden punkt. Najlepszym sposobem jest znalezienie dogodnego punktu np. na ścianie. Powinien znajdować się on na wysokości około 50cm nad nasza głową. Odbijając piłkę przez pewien czas doskonalimy technikę i celność podania.  

- Odbijanie piłki w dwójkach. Tutaj jest wiele możliwości. Pierwszą opcja jest taka, iż jedna osoba stoi a druga klęczy. Wiadomo, że nie zawsze przyjmujący dostarczą rozgrywającemu doskonałą piłkę do wystawy dlatego ten zmuszony jest do wystawiania z ekstremalnych pozycji.  

- Odbijanie piłki podczas leżenia, siedzenia, stania nad głową na wysokość około 50 cm. Dobrą alternatywą jest także odbijanie piłki nad głową podczas marszu. 

- Pompki na palcach czyli kolejny trening wzmacniający palce i nadgarstki. 

- Przysiady z obciążeniem. Dodatkowe kilogramy, które powinny znaleźć się w okolicach barków przyśpieszą rozwój mięśni łydek, stawów skokowych oraz mięśni ud. Trening rozgrywającego nie ogranicza się do ćwiczeń, które mają na celu wzmocnienie nadgarstków i placów. Oczywiście pomaga nam to w doskonaleniu techniki, jednakże dobra wystawa powinna rozpoczynać się od stóp. Nie pracujemy samymi rękoma powinniśmy zaangażować całe ciało, aby móc osiągnąć pożądany cel jakim jest idealna wystawa. Podczas wystawy powinniśmy mieć lekko ugięte kolana. Kiedy piłka zbliża się do naszych dłoni rozpoczynamy wyprost dzięki czemu osiągamy większą dynamikę oraz moc wystawy.  

Wszystkie przedstawione ćwiczenia mają na celu doskonalenie techniki, a także rozwój fizyczny zawodnika. Jeżeli wcześniej nie trenowaliśmy w taki sposób, to po kilku tygodniach regularnego treningu możemy zauważyć duże efekty w postaci dokładnego dogrania piłki, oraz będziemy mogli się poszczycić celnym rozegraniem z kilkunastu metrów.

Siatkówka w liczbach

Ile oczek ma siatka do siatkówki? Jaka może być minimalna temperatura powietrza w hali żeby odbył się mecz? Sprawdź charakterystyczne siatkarskie liczby!

0,3
- kg/cm2 to minimalne ciśnienie wewnątrz piłki
0,325
- kg/cm2 to maksymalne ciśnienie wewnątrz piłki

1
- centymetr wynosi średnica antenki
- centymetr to minimalna szerokość taśmy tworzącej numer na spodenkach
- minutę trwa przerwa techniczna po 8 i 16 punkcie w setach 1 - 4
- pierwszy dozwolony numer jaki można umieścić na stroju
- metr to szerokość siatki (mierzona od górnej krawędzi górnej taśmy do dolnej 
krawędzi siatki)
- metr to wysokość nad polem gry, na której mierzone jest natężenie światła
- metr to odległość umiejscowienia słupków podtrzymujących siatkę od linii bocznej
- metr2 to powierzchnia pola kar

1,75
- metra to długość przedłużenia linii ataku z każdej strony
- metra od linii bocznej znajduje się linia trenerska, której nie może przekroczyć szkoleniowiec

1,8   - metra to wysokość antenki

2
- przerwy na żądanie przysługują drużynie w każdym secie
- centymetry to minimalna szerokość taśmy tworzącej numer
- centymetry to szerokość naszywki, którą oznaczony jest kapitan

2,15
- metra to wysokość górnej krawędzi siatki dla młodziczek
2,24
- metra to wysokość górnej krawędzi siatki dla kobiet (od kategorii kadetek)
2,35
- metra to wysokość górnej krawędzi siatki dla młodzików
2,43
- metra to wysokość górnej krawędzi siatki dla mężczyzn (od kategorii kadetów)
2,55
- metra to wysokość słupków podtrzymujących siatkę
2,5
- minuty przed meczem odbywa się prezentacja sędziów oraz wyjściowych składów zespołów  

3
- sety trzeba wygrać, aby odnieść zwycięstwo w meczu
- metry to minimalna szerokość wolnej strefy
- to maksymalna liczba odbić piłki przez 1 zespół (nie licząc ewentualnego odbicia w bloku)
- piłek używa się podczas światowych oraz oficjalnych zawodów FIVB
- sędziów bierze udział podczas młodzieżowych oraz seniorskich rozgrywek wojewódzkich w Polsce
- minuty trwa przerwa pomiędzy setami
- minuty trwa przerwa dla zawodnika kontuzjowanego

4
- to minimalna wysokość numeru na prawej nogawce spodenek
- minuty przed rozpoczęciem spotkania spiker zapowiada mecz

5
- centymetrów to szerokość linii boiska
- metrów to minimalna szerokość wolnej strefy poza liniami bocznymi podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB
- setów może trwać maksymalnie mecz
- minut trwa oficjalna rozgrzewka jednego zespołu, w przypadku gdy którykolwiek z zespołów nie zgodzi się na wspólną rozgrzewkę
- minut przed rozpoczęciem spotkania sędzia I kończy oficjalną rozgrzewkę    

6
- zawodników jednego zespołu może przebywać na boisku
- to maksymalna liczba zmian zawodników w secie
- centymetrów to maksymalna wysokość numeru na spodenkach
- na tyle stref podzielone jest boisko do piłki siatkowej
- podających piłki bierze udział podczas światowych oraz oficjalnych zawodów FIVB

7
- centymetrów to szerokość górnej taśmy siatki
- metrów to minimalna wysokość wolnej przestrzeni nad polem gry mierząc od podłoża
- sędziów bierze udział podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB

8 - sekund ma zawodnik na wykonanie zagrywki po gwizdku sędziego
- metrów to minimalna szerokość wolnej strefy poza liniami końcowymi podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB
- centymetrów to długość naszywki, którą oznaczony jest kapitan   

9 - metrów to długość linii końcowych
- metrów kwadratowych to powierzchnia pola rozgrzewki

10 - stopni Celsjusza to minimalna temperatura powietrza w sali podczas zawodów przy, której dozwolone jest przeprowadzenie meczu podczas zawodów wojewódzkich w kategoriach młodzieżowych oraz seniorskich w Polsce
- metrów to maksymalna długość siatki
- minut trwa oficjalna rozgrzewka w przypadku, gdy rozgrzewają się jednocześnie oba zespoły
- centymetrów szerokości mają białe i czerwone paski na antence

12- minut przed meczem sędzia II zbiera kartki z ustawieniami zespołów od trenerów

12,5
- minimalna wysokość wolnej przestrzeni nad polem gry podczas światowych oraz oficjalnych zawodów FIVB mierząc od podłoża

14
- zawodników jednego zespołu maksymalnie może być wpisanych do protokołu meczowego

15
- centymetrów to minimalna wysokość numerów na piersiach
- punktów należy zdobyć by wygrać piątego seta (przy zachowaniu co najmniej dwupunktów przewagi)
- minut przed meczem sędzia pierwszy rozpoczyna oficjalną rozgrzewkę

16
- stopni Celsjusza to minimalna temperatura powietrza w sali podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB przy, której dozwolone jest przeprowadzenie meczu
- minut przed meczem sędziowie dokonują losowania, po którym kapitanowie obydwu zespołów podpisują protokół meczowy

17
- minut przed meczem sędziowie dokonują pomiaru wysokości, na jakiej znajduje się górna krawędź siatki

18- metrów to długość linii bocznych

20
- to ostatni dozwolony numer, który można umieścić na stroju
- centymetrów to minimalna wysokość numerów na plecach

25
- stopni Celsjusza to maksymalna temperatura powietrza w sali podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB przy, której dozwolone jest przeprowadzenie meczu
- punktów (z wyjątkiem piątego seta) trzeba zdobyć by wygrać set (przy zachowaniu co najmniej dwupunktowej przewagi)

30 - sekund trwa przerwa na żądanie

50
- około tyle cm nad górną krawędzią siatki powinien znajdować się wzrok sędziego I

65
- centymetrów to minimalny obwód piłki

67
- centymetrów to maksymalny obwód piłki

80
- centymetrów wystaje antenka ponad górną krawędź siatki

81
- metry kwadratowe to powierzchnia jednej połowy boiska

162
- metry kwadratowe to powierzchnia całego boiska

260
- gramów to minimalny ciężar piłki

280 - gramów to maksymalny ciężar piłki

1000
- luksów to minimalne natężenie światła podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB przy, którym dozwolone jest przeprowadzenie meczu
- to liczba oczek w siatce

1500 - luksów to maksymalne natężenie światła podczas światowych i oficjalnych zawodów FIVB przy, którym dozwolone jest przeprowadzenie meczu

Pole rozgrzewki i Pole kar dla zawodników

POLE ROZGRZEWKI o wymiarach 3 m x 3 m znajduje się po stronie ławek (każdej drużyny) za wolną strefą.  

POLE KAR o wymiar 1 m x 1 m i wyposażone w 2 krzesła znajduje za stolikiem komisji sędziowskiej.

Antenki i słupki

ANTENKI to wykonane z włókna szklanego elastyczne pręty, których wysokość wynosi 180 cm, a średnica 1 cm . Antenki zamocowane są na zewnętrznych, przeciwległych stronach siatki za pomocą taśm (w kolorze górnej oraz dolnej taśmy) przyczepionych do siatki rzepami. Każda antenka wystaje 80 cm ponad górną krawędź siatki ograniczając po bokach przestrzeń przejścia. 

SŁUPKI są zaokrąglone, gładkie, mają wysokość 2,55 m i ustawione są od linii bocznych w odległości od 0,5 m do 1 m. Słupki nie mogą stwarzać żadnego niebezpieczeństwa dla zawodników.

Siatka i jej wysokość

SIATKA o długości od 9,5 m. do 10 m. i szerokości 1 m. powinna być zawieszona pionowo nad linią środkową. Siatka zbudowana jest z kwadratowych czarnych oczek o boku 10 cm Górna taśma o kolorze kontrastującym (najczęściej biały) do czarnych oczek powinna mieć 7 cm szerokości. Dolną krawędź siatki tworzy 5 cm taśma o takim samym kolorze jak górna. Wysokość górnej krawędzi siatki zależy od kategorii wiekowej oraz płci:

KOBIETY

Dwójki            (4 klasa szkoły podstawowej)                       2 m

Trójki              (5 klasa szkoły podstawowej)                       2,10 m

Czwórki          (6 klasa szkoły podstawowej)                       2,15 m

Młodziczki      (I oraz II klasa gimnazjum)                           2,15 m

Kadetki           (III klasa gimnazjum oraz I klasa liceum)     2,24 m

Juniorki           (II oraz III klasa liceum)                               2,24 m

Seniorki          (zawodniczki starsze)                                    2,24 m

MĘŻCZYŹNI

Dwójki            (4 klasa szkoły podstawowej)                       2 m

Trójki              (5 klasa szkoły podstawowej)                       2,10 m

Czwórki          (6 klasa szkoły podstawowej)                       2,24 m

Młodzicy        (I oraz II klasa gimnazjum)                           2,35 m

Kadeci            (III klasa gimnazjum oraz I klasa liceum)     2,43 m

Juniorzy          (II oraz III klasa liceum)                               2,43 m

Seniorzy          (zawodnicy starsi)                                         2,43 m

Wymiary boiska uzależnione są od kategorii wiekowej:

Dwójki            (4 klasa szkoły podstawowej)                       4,5 m x 4 m (połowa)

Trójki              (5 klasa szkoły podstawowej)                       7 m x 4,5 m (połowa)

Czwórki          (6 klasa szkoły podstawowej)                       7 m x 7 m (połowa)

Młodzik          (I oraz II klasa gimnazjum)                          9m x 9m (połowa)

Kadet              (III klasa gimnazjum oraz I klasa liceum)     9m x 9m (połowa)

Junior              (II oraz III klasa liceum)                              9m x 9m (połowa)

Senior             (zawodnicy starsi)                                        9m x 9m (połowa)

Budowa boiska do siatkówki

Budowa siatkarskiego boiska nie jest na pierwszy rzut oka zbyt skomplikowana. W zasadzie potrzebujemy dwóch słupków, siatki, kawałka równego podłoża oraz taśm do wyznaczenia linii. Jednak sprawa się komplikuje w sytuacji kiedy mamy do czynienia z oficjalnym meczem.

POLE GRY (boisko + wolna strefa) musi stanowić równa, gładka, jasna powierzchnia np. parkiet lub nawierzchnia syntetyczna typu Mondo. Podłoże nie może stwarzać niebezpieczeństwa dla graczy (nie może być śliskie ani szorstkie).

WOLNA STREFA to podłoże znajdujące się poza boiskiem do band ograniczających pole gry. 

WOLNA PRZESTRZEŃ to przestrzeń znajdująca się bezpośrednio nad polem gry. Obszar ten powinien być wolny od jakichkolwiek przeszkód ( belki, liny, lampy itp. ).

LINIE kolorem muszą wyraźnie różnić się od powierzchni boiska oraz wolnej strefy. Szerokość wszystkich linii wynosi 5 centymetrów. Wyróżniamy dwie linie końcowe, boczne oraz jedną linię środkową. Na każdej połowie boiska 3 metry od linii środkowej wykreślona jest linia wyznaczająca pole ataku. Z obu stron powinna być ona przedłużona przerywaną linią o długości 175 centymetrów ( 5 części po 15 centymetrów z 20 centymetrową przerwą).

Jak wybrać piłke do siatkówki

Na rynku sportowym jest wiele firm zajmujących się produkcją piłek do gry w siatkówkę. Jednak takie firmy, jak Molten, Gala i Mikasa są pionierami i liderami w konstruowaniu oraz ulepszaniu piłek dla profesjonalnych graczy, a przede wszystkim są zatwierdzone do gry przez poszczególne krajowe związki sportowe.

Oficjalną piłką zatwierdzoną przez FIVB do rozgrywek międzynarodowych (mistrzostw świata, Europy, igrzysk olimpijskich, lig światowej i europejskiej) jest piłka firmy Mikasa. Firma ta również przoduje w produkcji piłek do siatkówki plażowej i nie ma konkurenta, który by dostarczał piłki dla profesjonalnych czy amatorskich rozgrywek.

Mikasa ciągle ulepsza technologię piłek, modyfikuje je, a kolejne modele są wprowadzane na dużych imprezach sportowych - mistrzostwach świata lub igrzyskach olimpijskich. Piłka do siatkówki plażowej Mikasa VLS 200 została zaprezentowana w 2005 roku i była oficjalną piłką podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008).

Właściwości piłki Mikasa VLS 200 materiał: micro, dętka butylowo-gumowa, obwód 67-68 mm, waga 270 g. Osiemnastoelementowa piłka do siatkówki plażowej wykonana z jasnych, niebiesko-żółto-białych fragmentów, powoduje lepszą widoczność. Ruchoma konstrukcja dętki gwarantuje odpowiednią miękkość, a zarazem poprawne odbijanie się piłki. Podwójnie laminowana butylo-gumowa dętka całkowicie uniemożliwia przepuszczanie powietrza.

Najnowszy model piłki w siatkówce halowej zaprezentowany został pierwszy raz w Pekinie w 2008 r. - to Mikasa MVA 200 88034.
Właściwości piłki Mikasa MVA 200 88034 materiał: ultra delikatna mikrofibra, dętka butylowa, obwód 65-67 mm, waga 260-280 g. Najistotniejszą zmianą w konstrukcji jest powierzchnia piłki w postaci mikro-wgłębień, które znacznie poprawiły kontrolę odbicia oraz ulepszyły przyczepność do dłoni oraz widoczność, sprężystość i stabilność lotu piłki.

Najistotniejszy wpływ na różnice w konstrukcji piłki do plażówki a siatkówki halowej to zmienne warunki atmosferyczne, mniejsza liczba zawodników na boisku, brak punktu odniesienia, który występuje podczas gry na hali. W siatkówce plażowej piłka narażona jest na działanie deszczu, wiatru, słońca, więc jej wykonanie musi być odporne na działanie różnych czynników zewnętrznych. Fakty te wpłynęły na konieczność konstruowania lżejszej, lepiej widocznej, wolniejszej podczas lotu piłki do siatkówki plażowej. Te właściwości powodują, że piłka do siatkówki plażowej jest większa, ma stosunkowo mało powietrza i jest trudna do ocenienia podczas lotu.
Różnica pomiędzy technologią wykonania piłki do siatkówki plażowej a halowej jest tak duża, że przestawienie poprawnego sposobu odbicia z jednej piłki na drugą zajmuje zawodnikom wiele czasu.

Jak wybrac idealne buty do siatkówki

Buty to najważniejsza część siatkarskiego wyposażenia każdego gracza. Nie warto oszczędzać na ich zakupie, co nie oznacza, że jesteśmy skazani wydać majątek. Buty przede wszystkim powinny być wygodne.

Stopy muszą czuć się komfortowo, nic nie ma prawa nas uwierać, ani cisnąć. Źle dopasowane obuwie to męka dla siatkarza. Jeśli chcesz kupić porządne, wygodne i bezpieczne buty zwróć uwagę na następujące elementy:

- Podeszwa - jasna, wykonana z kauczukowej mieszanki, powinna być w miarę elastyczna, zbyt sztywna ograniczy nam wykonywanie swobodnych ruchów stopą - szczególnie zginania podeszwowego. Zbyt miękka (cienka) nie zapewni nam odpowiedniej ochrony dla stopy, co grozi nieprzyjemnym w skutkach odbiciem guza piętowego czy głowy I kości śródstopia. 

- Wnętrze - w środku buta szczególną uwagę należy zwrócić na wyprofilowane „uwypuklenie", którego zadaniem jest wypełnienie sklepienia stopy zwanego potocznie podbiciem. „Wybrzuszenie" to powinno być dopasowane do „wgłębienia" naszej stopy. Jeśli podczas przymierzania buta czujemy, że profil danego modelu nie pasuje naszej stopie, nie kupujmy go na siłę, wybierzmy inny, mając na uwadze własne zdrowie. Najłagodniejszymi skutkami nieodpowiednio dopasowanego profilu buta są otarcia naskórka czy pęcherze, najgroźniejsze zaś to zapalenia stawów czy więzadeł stopy. Pamiętać należy żeby nigdy nie kupować butów bez profilu, gdyż uprawianie piłki siatkowej w takim obuwiu prowadzi do płaskostopia.

- Stabilizacja stawu skokowego - skręcenie stawu skokowego należy do najczęstszych kontuzji w piłce siatkowej. Warto więc zadbać o swoje kostki i wybrać model ze stabilizacją stawu skokowego. Buty takie sięgają ponad kostkę całkowicie ją zasłaniając bez ograniczenia niezbędnych ruchów. Cechą charakterystyczną takiego rodzaju obuwia jest inny system sznurowania oraz w większości modeli dodatkowy rzep na górnej krawędzi, który niejako dociska but do kostki.

- Poduszka żelowa - odpowiada za dodatkową amortyzację sił zewnętrznych działających na stopy, niwelując do minimum ryzyko odbicia guza piętowego.

- Rozmiar - przy wyborze wielkości buta bierzemy pod uwagę długość stopy oraz grubość skarpetek, których będziemy używali do gry. Dodatkowo dajemy około pół numeru „luzu" tak aby stopa podczas gry miała niedużą możliwość przesunięcia się w bucie co podniesie efektywność naszego działania na boisku podczas walki sportowej.

Na polskim rynku jest dostępny bardzo szeroki wachlarz obuwia do piłki siatkowej. Każdy gracz z pewnością wybierze dla siebie najodpowiedniejszy model. Pamiętajmy jednak, żeby przy zakupie przede wszystkim kierować się dbałością o własne zdrowie, a w dalszej kolejności walorami estetycznymi. Marki godne polecenia produkujące obuwie do piłki siatkowej: Asics, adidas, Mizuno.

Charakterystyka gry

Piłka siatkowa, zwana popularnie siatkówką, jest grą rozgrywaną przez dwa zespoły na boisku przedzielonym siatką.

Siatkówka jest grą dla każdego, a w zależności od warunków możliwe są jej różne wersje.
Celem gry jest przebicie piłki nad siatką i spowodowanie jej upadku na boisko przeciwnika, oraz zapobieżenie dotknięcia przez piłkę boiska własnego. Zespół ma trzy odbicia w celu przebicia piłki (dodatkowo może wystąpić dotknięcie piłki podczas bloku). Piłka wprowadzana jest do gry z zagrywki. Zagrywka jest to uderzenie wykonywane przez zawodnika spoza linii końcowej, w celu przebicia piłki nad siatką na boisko przeciwnika. Akcja toczy się do momentu upadku piłki na boisko, poza boiskiem lub gdy zespół nie zdoła przebić piłki na stronę przeciwnika w prawidłowy sposób. W siatkówce zespół wygrywający akcję zdobywa punkt. W przypadku gdy zespół odbierający zagrywkę wygrywa akcję, zdobywa on punkt, prawo zagrywki, a zawodnicy tego zespołu dokonują rotacji, przesuwając się o jedną pozycję zgodnie z ruchem wskazówek zegara.