Jaki rodzaj zagrywki jest najtrudniejszy do wykonania? Jaka zagrywka sprawia najwięcej problemów w przyjęciu? Jaką prędkość może osiągnąć zagrywana piłka? Poznaj siatkarskie zagrywki!
Zagrywka to wprowadzenie piłki do gry przez zawodnika prawej obrony znajdującego się w polu zagrywki. Piłkę należy uderzyć dłonią lub dowolną częścią ręki po jej podrzucie lub opuszczeniu.
Zagrywka stacjonarna, tenisowa, rotacyjna
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki w pion nad głowę wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje w najwyższym punkcie. Palce dłoni zagrywającej powinny być maksymalnie szeroko rozstawione w celu zwiększenia kontroli nad piłką. Rotację postępową nadaje się poprzez kończący ruch nadgarstkiem tzw. nakrycie. Prędkość zagrywki zależy od siły mięsni brzucha (łuk napięty) oraz prędkości ruchu ręki uderzającej.
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki w pion nad głowę wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje w najwyższym punkcie. Palce dłoni zagrywającej powinny być maksymalnie szeroko rozstawione w celu zwiększenia kontroli nad piłką. Rotację postępową nadaje się poprzez kończący ruch nadgarstkiem tzw. nakrycie. Prędkość zagrywki zależy od siły mięsni brzucha (łuk napięty) oraz prędkości ruchu ręki uderzającej.
Zagrywka stacjonarna, tenisowa, bezrotacyjna (szybująca)
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Piłkę należy podrzucić na wysokość około 1 metra nad głowę nieco do przodu. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje nieco przed sobą. Palce dłoni zagrywającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Ruch ręki uderzającej jest bardzo szybki, a kontakt z piłką krótki. Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem. Zagrywka szybująca jest lekka lecz sprawia dużo problemów przyjmującym ze względu na nieprzewidywalny tor lotu piłki.
Zagrywka wykonywana jest z miejsca, przy pełnym kontakcie stóp z podłożem. Ustawienie nóg zależne jest od ręki dominującej. Dla osób praworęcznych lewa noga z przodu (odwrotnie dla leworęcznych). Podrzut piłki wykonuje ręka niezagrywająca poczym wskazuje kierunek zagrywki. Piłkę należy podrzucić na wysokość około 1 metra nad głowę nieco do przodu. Ręka uderzająca jest gotowa z tyłu ponad głową. Uderzenie piłki następuje nieco przed sobą. Palce dłoni zagrywającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Ruch ręki uderzającej jest bardzo szybki, a kontakt z piłką krótki. Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem. Zagrywka szybująca jest lekka lecz sprawia dużo problemów przyjmującym ze względu na nieprzewidywalny tor lotu piłki.
Zagrywka tenisowa, dynamiczna, rotacyjna w wyskoku
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Akt ruchowy jest bardzo podobny do zbicia dynamicznego (atak). Podrzut piłki wykonywany jest jednorącz (ręka dowolna) wysoko w przód. Podrzut jest kluczowym elementem tego typu zagrywki. Musi być on jak najbardziej dokładny. Po podrzucie wykonywany jest rozbieg składający się z kilku kroków, doskok oraz wyskok połączony z energicznym zamachem ramion. Ramiona przemieszczają się symetrycznie do poziomu głowy, ramię ręki uderzającej kontynuuje ruch w górę za głowę uginając się w stawie łokciowym, ręka zamachowa jest opuszczana. W najwyższym punkcie wyskoku tułów odchylany jest w tył. Następuje przejście do fazy lotu. Wzrok cały czas skierowany jest na piłkę. Uderzenie następuje w najwyższym możliwym punkcie po czym wykonujemy lądowanie. Piłka zagrana w taki sposób może osiągać prędkość nawet 120 km/h. Wadą tego zagrania jest mała możliwość kontroli nad piłką co często skutkuje skierowaniem piłki na aut czy w siatkę.
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Akt ruchowy jest bardzo podobny do zbicia dynamicznego (atak). Podrzut piłki wykonywany jest jednorącz (ręka dowolna) wysoko w przód. Podrzut jest kluczowym elementem tego typu zagrywki. Musi być on jak najbardziej dokładny. Po podrzucie wykonywany jest rozbieg składający się z kilku kroków, doskok oraz wyskok połączony z energicznym zamachem ramion. Ramiona przemieszczają się symetrycznie do poziomu głowy, ramię ręki uderzającej kontynuuje ruch w górę za głowę uginając się w stawie łokciowym, ręka zamachowa jest opuszczana. W najwyższym punkcie wyskoku tułów odchylany jest w tył. Następuje przejście do fazy lotu. Wzrok cały czas skierowany jest na piłkę. Uderzenie następuje w najwyższym możliwym punkcie po czym wykonujemy lądowanie. Piłka zagrana w taki sposób może osiągać prędkość nawet 120 km/h. Wadą tego zagrania jest mała możliwość kontroli nad piłką co często skutkuje skierowaniem piłki na aut czy w siatkę.
Zagrywka tenisowa, bezrotacyjna (szybująca) w wyskoku
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Podrzut piłki zazwyczaj wykonywany jest oburącz nisko, lekko w przód. Po podrzucie ręka uderzająca przenoszona jest za głowę, następuje energiczny wyskok z miejsca (czasami po wykonaniu jednego kroku). Uderzenie piłki odbywa się tuż nad głową, nieco przed sobą. Ruch ręki zagrywającej jest szybki, a kontakt z piłką krótki. Palce dłoni uderzającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem.
Zagrywka wykonywana w wyskoku. Podrzut piłki zazwyczaj wykonywany jest oburącz nisko, lekko w przód. Po podrzucie ręka uderzająca przenoszona jest za głowę, następuje energiczny wyskok z miejsca (czasami po wykonaniu jednego kroku). Uderzenie piłki odbywa się tuż nad głową, nieco przed sobą. Ruch ręki zagrywającej jest szybki, a kontakt z piłką krótki. Palce dłoni uderzającej są proste, naprężone, ściśle ułożone, kciuk w pozycji prostopadłej do reszty palców (90 stopni). Nie wykonuje się ruchu kończącego nadgarstkiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz